Yildirimin iki kere dustugu yer

Son yazi 14 Temmuz'a aitmis.
19 Haziran ise hatirda kalan bir tarih.
Son adet tarihiniz: 19 Haziran
Ilk dusuk sonrasi 2-3 gun uzayan adet gunleri dolayisiyla dongum 30-31 gune cikmisti.
Yumurtlamam da 17. gun civarinda olmustu; sicaklik olcum ve takiplerime gore.
Yumurtalama sonrasi 10. gunden itibaren test etmeye basladim. Turkiye'den getirdigim ucuz testlerin keyfini cikarircasina...
14. gunde, adet gununden bir gun oncesinde, 19 Temmuz'da ilk 'gozlerime inandigim' cizginin belirmesi.
Yine ikinci cizgiyi gorduk!
Italya'da cumartesi gunu kan testi yaptirabilecegimiz ve sadece saat 9.30'a kadar yaptirabilecegimiz laboratuvarin kapisina dayandik. Sonuc pazartesi cikar dediler, ama ogle vakti cikmisti bile. BHCG: 129. Cok yuksek degil...Umut var, heves yok, ayaklarin yerden kesilmesi yok.
Pazartesi tekrarlanan test: 273. Deger ikiye katlanmis. Hala umut var, heves yok, ayaklar hala yerde.
Yapilmasi gerekenler var. Kan pihtilasmasi sorunum icin hemen harekete gecmeli. Buradaki doktorlara durum anlatilmali.
Diger hamilelikten daha az acemiyim. Nerelere gidecegimi biliyorum. El yordamiyla oradan oraya gidiyorum.
Hala zor. Aile doktoru tedaviyi kabul ediyor; ama iki gun sonra tatile cikacak, bana normal proseduru baslatiyor. Ama benim durumum normal degil ki!
Consultario denen kadin saglik merkezine gidiyorum. Henuz gebelik var demek icin cok erken diyorlar. HCG dusukmus! Bekleyeceksin. Ama sana burada bakamayiz, normal bir gebelik olmayacak, kontrol altinda olman icin hastaneye gitmelisin diyor.
Haydi hastaneye! Ilk doktor gorusmesi ve ultrasonu Eylul sonuna, 12. haftaya veriyorlar! Ama benim durumum farkli diyorum, daha onceden tedaviye baslamam lazim diyorum. Bir hemsire saviyor beni basindan.
Caresizce dolasirken, gozlerinde ilgi gordugum bir baska hemsireye yaklasiyorum. Yilin basindan beri basimdan gecenleri acikliyorum. Raporlarimi gosteriyorum. Kafasi karisiyor ve bingo! Beni oylece bir doktorun odasina sokuyor. Ve yine bingo! Doktor ingilizce ko-nu-sa-bi-li-yor! Durumumun kritikligini anliyor. Randevularimi one cekiyor. Ustune ustluk kan pihtilasma ignemin, Clexane'nin ilk dozajlarini yaziyor.
'Bir sey olursa, bu randevulari iptal ettirebilir miyim' diyorum. 'Niye olsun ki?' diyor. Kendimi gun boyunca ilk kez iyi hissediyorum.
Ama uzun surmuyor iyi hislerim.
Kahverengi akintim var. Hala yerlesmeden olabilir. Digerinde de olmustu. Korkuyorum.
Sol kasigimda surekli bir sey hissediyorum.
Boynum tutuk gibi, agriyor da. Sol tarafim.
Kolum agriyor. Yine sol tarafim.
Aklima olur olmaz fikirler geliyor. Ektopik mi?
Iki gunu o agrilarla, korkularla geciriyorum.
3. gun dayanamayip yine hcg yaptiriyorum; 807. Yukselisi normal gibi. Rahatlamaya calisiyorum.
Boyun agrim, tutukluktanmis. Yastik degisimi ve masajla geciyor.
Kol agrim kan alimlarindanmis. Kolum morarinca anliyorum.
Kasigimdaki hisleri, yuksek his anlama potansiyerlime bagliyorum.
Kahverengi akintilar var hala. Kirmizi degil ya, takmamaya calisiyorum.
Baska hic belirtim yok. Ne bulanti, ne gogus agrisi, ne uyku.
Italya'ya ailemiz geliyor tatile. Kafami rahatlatmaya calisiyorum.
Aklimda bir sey var; tatilden donuste 7 hafta olacak. Clexane icin kese gorununce baslamak gerekirmis. Tatilde ultrasona giremeyecegime gore, Clexane'e baslamak icin gec olmayacak mi? Belki de coraspirine baslamam gerek. Kafamdaki bu bulanikligi doktorumuzdan gelen baslayin Clexane talimatiyla dagitiyoruz. Tam 6. Haftaya girdigimizde.
Ilk kez kendime igne yapiyorum.
Ve ilk kez kahverengi disinda bir lekelenmem oluyor; pembe.
Kimse buna takilmasa da, icimdeki o ses durmak bilmiyor; bir seyler yolunda degil.
Sezlongda yatarken aklimda bu mu olmaliydi? Bilmedigimiz bir bolgede, bir yerde ultrasonu olan bir doktoru  nasil  bulacagiz. Ceviriyorum numaralari. Acan yok. Agustos basliyor, Italya'da her-kes tatile cikiyor. Umudu kesmisken, kim oldugunu bile arastirmadan, bir doktordan ertesi gune randevu aliyorum.
1 Agustos. Herkes tedirgin. Sabahi sahilde gecirecegiz. Ogleden sonra, 4'te doktora gidecegiz. Ogle yemeginde masamizin numarasi kocaman bi 13. O gun 13 ve Cuma'nin birlesimi. Bana ugursuz degil ki bu diyorum. Hevesim zaten kalmadi. Umudumu ayakta tutmaya calisiyorum.
Doktor ultrasonu calistiramiyor bi turlu. Yaslica bir amca. Calisti makine.
Ilk goruntu. 6. hafta goruntusu degil. Biliyorum. Umudumu sifirladim.
Doktor anlatiyor. 6. hafta icin kese kucuk, 4 hafta boyutunda. Ici de bos haliyle. Bir sure sonra dusuk baslar diyor. Zaten transvaginal yapilan ultrasonda da kan var. Italyan babacani bi amca. Anlatiyor da anlatiyor. Clexane de kanamani hizlandirmis olabilir ama devam etme diyor, kanamayi artirir. Kendiliginden dusecektir diyor. Bos gebelikle ilgili biraz bilgi veriyor. Ben de o 'birazi' biliyorum zaten. Kulaklarimda ugulduyor italyanca kelimeler, cumle yapamiyorum.
Giderken, doktor dusugun oluca haber ver diyor(!). Umarim gelecek sene gobekli goruruz seni burada diyor. Viareggio'ya bir daha gider miyim bilmiyorum. Ilkinde evlilik yildonumumuzde; ilk dusugu ve ardindan gelen zor bir doktora zamanini atlatmak icin gelmistik. Ikincisi de bu.
Ogrenmek, arafta kalmamak iyi. En azindan icimde ne oldugunu biliyorum diyorum. Sukur ki ektopik falan degil diyorum. Yine de buluyorum kapkaranlik icinden aydinlik noktalar.
Vucudumun potansiyelini bilsem bile beni hala sasirtiyor.
Ertesi gun kanamam basliyor.
Tatildeyiz, keyifler kacsin istemiyorum, normal yasantimiza devam edelim diyorum. Yuzum surekli gulmeli.
Surekli kramplarim yok.
Arada gelen keskin kramplarin parca dusmeleriyle alakali oldugunu biliyorum, kanitlarla destekliyorum.(kahrolsun bilim insani yanim!)
 Agir bir regl geciriyor gibiyim. Agrilarim bazi reglerimden bile az diyebilirim. Arada gelen kramplarim olmasa...
5-6 gun...Bitiyor kanama. Aynen regl gibi! Kahverengilerle devam ediyoruz.
Vucudum adet sonrasi vucudu gibi.
Noldu simdi, diyorum.
Bu seferde baska supheler basliyor. Hepsi dustu mu? Agrili olur diyorlardi, olmadi! Erken dusuk yaptigimdan mi? Goguslerim hamileyken bile acimiyordu, simdi niye acimaya basladi? Kasiklarimda da yine hisler var. Noluyor?
Kafam karisikken eyleme gecemiyorum. Hic bir sey yapamiyorum. Sanki bir turlu 'sonlandiramadim' bu gebeligi. Eksikler var kafamda.
Es idareyi aliyor kafam bu karisikliktayken.
9 Agustos.
Gidiyoruz kadin dogum acile. Daha once de gittigim yere.
Uzuyor beni orasi. O kadar hamilenin arasinda olmak uzuyor.
Elimdeki  'la mia gravidanza' dosyama bakip, pek de hamile gorunmuyorsun der gibi bakiyorlar.
Ilkinde o koridorda aglamistim. Es de yanimda degildi. Dosyamdaki ultrason fotograflarina bakip aglamistim.
Bu sefer aglamiyorum.
Cumartesi gunu sancilari gelmis hamilelerin, kalp sesi duyma makinelerinin arasinda oylece bakiyorum.
Doktora 7 aylik hikayemi anlatiyorum. Karisikligi, onun da kafasini karistiriyor. Belki de Italyancam kafa karistiriyor:)
Ultrasonu yapacak doktor. Ilkini de o yapmisti. Sevimli biri. Surekli 'canim' anlamina gelen 'cara' diyor. Ultrason goruntusune bakiyoruz. Kese yok. Regl sonrasi rahim goruntusu (Yok canim, o kadar da iyi bilmiyorum, eve gelince arastirmami yaptim, oradan biliyorum).
Gitmis hepsi diyor. Kanaman da durmus diyor. Test yapalim diyor. Idrar testi hala pozitif. Hcg'yi tekrarla, ultrasonu tekrarla diyor.
Cikiyoruz hastaneden.
Sonlandirdik. Artik bi kapanis hissedebiliyorum. Devam etmeliyim diyorum.

Yari yila sigan bir 9 haftalik gebelik sonlanmam, bir bos gebeligim var.
Aci aci gulumsuyorum.

Kismet.

Yildirim dusmesin ama artik buralara olmaz mi?