Karar

Bir baska karar asamasindayiz...
Dusukten sonra bir adet dongusu gecti, bitti.
Simdi ne yapmali? Beklemeli mi, yoksa hemen harekete gecmeli mi?
Hazir miyiz? Hazir olmak ne demek?
Vucut hazirligi mi? Mental hazirlik mi?
Vucudumun sanki hic bir sey olmamis gibi 28 gun sonra dongusune girmesi, bazal vucut sicakliklarimin olmasi gerektigi gibi olmasi (evet, olcmelere basladim) bana bir isaretmis gibi geliyor: 'Hazirim, hadi!'.
Hayat'in ne hissettigini biliyorum. Hayat, benim temkinli Hayat'im. Biraz daha iyileselim istiyor, garantiye almak istiyor.
Bense; gemiye tekrar binmenin heyecaniyla, 'ya yine olursa' korkusu arasinda gidip geliyorum.
Vucudumun verdigi sinyalle hemen baslamak istiyorum. Korkmanin sonu yok. Bu ay korksak, gelecek ay gececek mi korkumuz? Ya da hamile olunca? Ya da bebegimizi kucagimiza aldigimizda? Korkunun sonu yok iste...

Karar asamamiz carsamba gorecegimiz doktor ve (insallah!) cikacak olan sonucla belki biraz daha kesinlesecek...

Karar yine kaderde, karmada...'Kismet' de diyeyim de burda o eksik kalmasin :)

Dongu

Evet tekrar donguye girdik...Hem de alarm kurmus gibi, tam 28. gunde. Dort gun icinde hcg nasil sifirlandi? 'Hcg sifirlandiktan sonra 1-2 hafta gecer, ancak regl olunur'lara ne oldu? Bilmiyorum bunlari. Ama vucudum beni sasirtmadi. Bundan 1.5-2 hafta once yumurtlama belirtilerimi fark etmistim ama hcg'nin hala var olmasi suphe dusurmustu icime. Hatta bayagi uzulmustum ama vucudum beni uzmedi. Tesekkurler vucut, odullendirecegim seni :)

Bir de, okuduklarima gore dusukten sonraki ilk regl bir haylu agir geciyormus. Sukur ki, henuz normal agrilarda seyrediyorum, majezik'e bile gerek kalmadi:)

Regli olduguma bu kadar sevinecegimi hic dusunmezdim!

Geriye donus...

Bir ileri bir geri yapiyorum...
Bugun ellerim titreyerek, bilgisayarimdaki ani dokumanini actim. Hani su hamileyken her yere yazdigim anilardan birini...


Vucudum o hamilelik hormonunu salgilamaya basladigindan itibaren (henuz bilmezken bile), zaten guclu olan hislerim daha da guclendi.
Sosyal aglardan tanidiklarim arasinda hamile olanlari bir bir tespit ettim mesela(bu telepatik olabilir:P)
Her seyden ote vucudumdaki her seyi inanilmaz hissettim...
Test yaptigimda ne kadar sasirsam da, vucudumda bir seyler dondugunu 3. haftada hissetmistim. O uykudan uyanmalar, ruyalar, mide yanmalari...
Ve ne yazik ki, hamileligimi kaybederken de hissettim...Bir gun uyandigimda, o gece hic uyanmadigimi, hamilelikten beri ilk kez cok iyi uyudugumu fark ettim. O cok iyi uyku beni hic iyi hissettirmedi.
Ertesi gunlerde goguslerimin agrisinin geceleri beni uyandirmamasi...'Ah keske aciyla uyansam' yakarislarim...
Iste o zamanlarda, anilara bunlar dusmus...

17.03.2014

Tatli bebegim,

9. haftamiza girdik. Bu haftanin 5. Gununde doktora gidip seni gorecegiz. Cok heyecanliyim, cok telasliyim.

Gecen hafta, cok da fazla olmayan hamilelik belirtilerim bir geldi bir gitti. Ayni sekilde annecigin halet-i ruhiyesi de... Goguslerimin acimasi ve buyumesi en belirgin hamilelik belirtimdi. Ozellikle geceleri aciyordu. Ama gecen hafta bazi geceler acimadi, ben o gecelerin sabahinda, gunduzunde endiseli, uzgun gunler gecirdim. Ertesi gece, tekrar goguslerim acimaya basladiginda, o gunum super enerjik gecti. Artik eskisi gibi cok uykulu da olmuyorum. Yani oluyorum ama uyumak isteyecek kadar degil.

Bugun gece yine goguslerim acimiyordu. Biraz mide bulantim var o kadar.

Bebegim, senin saglikli olmani cok istiyorum, surekli dua ediyorum, Allahim seni bana bagislasin diye.

Cok seviyoruz biz seni<3

Canim yavrusum, cok merak ediyorum seni. Saglikli olmani, bundan 7 ay sonra bizimle bulusmani oyle cok istiyorum ki. Hala korkuyorum, sana bisi olur diye. Seni hissedebildigim gunler bi gelse!

19.03.2014

Canim yavrum, bugun yine seni gorecegimiz bi gun. Icimde her turlu duygu var. Annecik cok stresli, ah bi gorse seni, iyi oldugunu bilse rahatlayacak biraz.Kaybolan gogus gerginligi, agrisi, anneyi cok stres yapiyor. Belki hic bir sey demek degil, bos yere uzuyorum seni. Ozur dilerim bunun icin yavrum. Anne demek, her saniyesini yavrusunu dusunerek gecirmek demekmis.

Seviyorum, seviyoruz seni bebegim.

24 gun

Ogrenmemizin uzerinden 29, operasyon gecirmemin uzerinden 24 gun gecti. Gecen haftaya gore daha mi iyiyim? Ya da dune gore. Hayir! Gitgellerim oyle cok ki! Asama kaydettigimi sandigim anda, bir anlik (gercekten bir anlik, saniyeden kucuk bir an) bir hissiyat degismesi, beni bambaska bir Sevgi yapiyor. Dunya umrumda degil o an. Devekusu gibi kafami kuma gomup kalmak istiyorum saatlerce. Ama baska bir an gelip, beni oradan cikariveriyor.

Bir hedef koydum kendime, her gunume mutluluk veren bir seyi fotografliyorum. (http://100happydays.com/)

Bazen gun boyu hic bir sey olmayabiliyor, yataga yatip, yarin mutlu bir sey olacak diye uyumaya mutlu oluyorum.

Bazen birden fazla mutluluk da olabiliyor. 

Kismet.

Biraz bu gunlerin nasil gectigi hakkinda konusasim var. Benim gibi 4'te 1 olan bir kadina bir avuntu olur diye. Cunku ben ariyorum oyle bir avuntu. Sanki 4'te 1 degilim de, milyonda bir gibiyim. Herkes hamile kalabiliyor, herkes saglikla cocugunu kucagina alabiliyor gibi. Bunun bir aciklamasi var; mutluluk paylasiliyor, acilar gizli kaliyor. Cunku dusuk yapan kadin suclu, lanetli, beceriksiz, hic bir sey paylasmaya hakki yok!! Ah kadin olmak! Zaten bu surecin belli bir evresinde o sifatlari kendine konduruyor kadin, birak da O kondursun, baskasi degil. Yasasin acisini istedigi gibi.

Konudan konuya...

Bugun 24 gun sonra kan testi yaptirdim. Hala betahcg var bunyemde. 24 gun sonrasinda 50mUI/ml... Azalsin istiyor insan. Bir an once bitsin, bir an once 'normal' hissedeyim istiyor. Tekrar denemelere baslayayim istiyor.
Cunku bir kez o gemiye binince, artik inilmiyor...

Yasantiya donus...1

31.03.2014...Bugun her seyden sonra ilk kez ise gittim, bisiklete bindim. Hala ilac kullandigim ve arada agrilarim, kanamalarim oldugu icin oldukca endiseliydim. Surekli karnimi tutuyorum, o iki ayda nasil da alismisim!
Insanlar ne biliyor, ne dedikodular donuyor bilmiyorum...Turk olsalardi bi nebze anlayabilirdim ama simdi bir sey diyemiyorum. 'Nasilsin, daha iyi oldun mu diyorlar', gozlerim dolmadan, sesim titremeden 'iyiyim' demeye calisiyorum. Hic kimseyle muhatap olmak istemiyorum....

Ilk anilar...

Sonunda icimize sinen bir doktor randevusu ayarlayabilmistik. Kendi dilini konusamamak cok kotu bir his...Ben mizmizlanmaya basladim bile. Es, doktorun Ingilizce de konusabildigini soyleyip beni rahatlatiyor...
Lakin ilerlemeyen zaman o rahatligimi alip goturuyor! Gel hadi 6+3!
Cok sirin bir gunluk aldik kitapcidan...Ona da yaziyorum, bilgisayarimda hazirladigim bir baska gunlugume de...Telefonuma da not aliyorum...Evde de her yerde not defterlerim var. Hislerimi kacirmamak, her animi yazmak istiyorum...
Misal;

20.02.2014

Bebegim, dun gece cok buyuk bi agriyla uyandim, ne agrisi oldugunu anlayamadim bile. Tuvalete kostum, cok terlemistim, orda sogudum, usudum, midem bulandi ama her seyden onemlisi sana bir sey olacak diye cok korktum. Allahima sukurler olsun kanamam falan olmadi.

Karnimda gun boyu duran tuhaf bi agri vardi. Aslinda hamile olmasam pek onemsemeyecegim bi agri. Gaz agrisi gibi. Biraz da sol tarafimda vardi, onu da yatis seklime bagliyorum. Cunku hamileyken sol tarafa yatmak gerekirmis, sana daha iyi besin gitsin diye. Benim hic aliskin olmadigim bi yatis sekli ama olsun sen yeter ki iyi ol <3

Bugun yine bi hayli uyudum. Uyumak iyi geliyor, agrim varsa gidiyor, enerji depolamis oluyorum.

Senin iyi oldugunu biliyorum. Gelecek hafta iyi oldugunu ogrenmek icin ultrasona gidecegiz insallah J

Seviyorum seni bebegim…

24.02.2014

Minigim,

6. haftamiza bugun basladik, biraz korkutan bir kahverengi akintiyla.Sabah 5bucukta uyanip, tuvalete gidince fark ettim. Uyuyamadim, ordan burdan okudum biraz. Kana donmedigi surece, agrim olmadigi surece onemli bir sey olmadigina inandirdim kendimi. Sonra onun bazi kasilmalardan kaynakli bir lekelenme olduguna karar verdim. Yine de tedbir elden birakmayip, okula gitmedim, bisiklete binmek, otobuse binmek istemiyorum.

Yine kendimi yokladim, goguslerim fazla acimiyormus gibi geldi, huylandim. Sonra hala dolu ve gun icinde gitgide acidigini fark ettim. Bolca suyumu ictim, bolca tuvalete gittim. Ogle yemeginden once, meyve puremi, findiklarimi yedik. Ogle yemegi olarak babamizin dun hazirladigi et ve pilavi yedik, yaninda ayranla. Yerken dedim ki, hala bulantim yok, maasallah! Sonra bi uyku bastirdi, zaten surekli yatasim var. Kahvesizlikten mi, yoksa tamami hamilelikten mi bilmiyorum. Uykudan kalktim, midem bulaniyor, basim donuyor gibi. Zaten benim icin biri digerinden bagimsiz degil.

Carsamba ogleden sonra gorusecektik seninle ama gorusmemizi bir sonraki gune tasimak durumunda kaldik. Babacik cok uzuldu ama sorun degil, hamilelik bize, ozellikle bana sabirli olmayi ogretecek. Umuyorum ki persembe oglen, senin o miniminicik kalbinin pit pitlarini duyacagiz melegim. Ah seni oyle cok seviyoruz ki!

26.02.2014

Miniminim, biricigim,

Dun yine annecigim of puf gunlerinden birindeydi. Nerde benim hamilelik belirtilerim, neden hamile gibi hissedemiyorum, minigim iyi mi diye dusunceler icinde debelenip durdu. Zira goguslerinin acisi gecmis, yemek yemesinde bir problem yoktu. Gece 4’te tuvalete uyandiginda goguslerinin hiic acimadigini gorunce aldi mi bi korku, bir endise. Bunlarin uzerine, endiselenmemeliyim, stres olmamaliyim diye yeniden bi telas oldu mu? Yardimimiza kim yetisti? Tabi ki biricik babamiz. Bugun toplantisi olmasina ragmen, uyandi, konustu, sakinlestirdi, sevdi bizi. Sonra annecik 1-2 saat daha huzurluca uyuyabildi. Kalktigimda cok daha iyiydim. Sabah kahvaltisi sonrasi yine biraz bulantim vardi. Ama bunun hamilelik bulantilari mi oldugunu henuz anlayamadim. Simdi iyiyim, mutluyum, umutluyum, pozitifim. Yarin seninle gorusecegimiz icin cok cok heyecanliyim. Bunu yazarken saat 11.50, neredeyse 24 saat sonra gorecegiz seni, cok sevdigimiz minigimiz <3

Bebegim, 13.14 itibariyle yine yaziyorum. Cok tatli ve dusunceli bir minik oldugunu biliyorum. Annecigim hormonlarim dusuyor diyerek uzulmesin diye, bana bi hamilelik bulantisi ugrattirdin. Kusmadim ama midem bostu ondan sanirim. Belki de ‘Annecigiiim ben aciktim’ demek istemissindir <3 Ben kiyamam sana… Hemen hazirliyorum yemegimizi biricigim. Annecigin kocaman sever, oper seni ;*