Thursday, 17 April 2014

Geriye donus...

Bir ileri bir geri yapiyorum...
Bugun ellerim titreyerek, bilgisayarimdaki ani dokumanini actim. Hani su hamileyken her yere yazdigim anilardan birini...


Vucudum o hamilelik hormonunu salgilamaya basladigindan itibaren (henuz bilmezken bile), zaten guclu olan hislerim daha da guclendi.
Sosyal aglardan tanidiklarim arasinda hamile olanlari bir bir tespit ettim mesela(bu telepatik olabilir:P)
Her seyden ote vucudumdaki her seyi inanilmaz hissettim...
Test yaptigimda ne kadar sasirsam da, vucudumda bir seyler dondugunu 3. haftada hissetmistim. O uykudan uyanmalar, ruyalar, mide yanmalari...
Ve ne yazik ki, hamileligimi kaybederken de hissettim...Bir gun uyandigimda, o gece hic uyanmadigimi, hamilelikten beri ilk kez cok iyi uyudugumu fark ettim. O cok iyi uyku beni hic iyi hissettirmedi.
Ertesi gunlerde goguslerimin agrisinin geceleri beni uyandirmamasi...'Ah keske aciyla uyansam' yakarislarim...
Iste o zamanlarda, anilara bunlar dusmus...

17.03.2014
Tatli bebegim,
9. haftamiza girdik. Bu haftanin 5. Gununde doktora gidip seni gorecegiz. Cok heyecanliyim, cok telasliyim.
Gecen hafta, cok da fazla olmayan hamilelik belirtilerim bir geldi bir gitti. Ayni sekilde annecigin halet-i ruhiyesi de... Goguslerimin acimasi ve buyumesi en belirgin hamilelik belirtimdi. Ozellikle geceleri aciyordu. Ama gecen hafta bazi geceler acimadi, ben o gecelerin sabahinda, gunduzunde endiseli, uzgun gunler gecirdim. Ertesi gece, tekrar goguslerim acimaya basladiginda, o gunum super enerjik gecti. Artik eskisi gibi cok uykulu da olmuyorum. Yani oluyorum ama uyumak isteyecek kadar degil.
Bugun gece yine goguslerim acimiyordu. Biraz mide bulantim var o kadar.
Bebegim, senin saglikli olmani cok istiyorum, surekli dua ediyorum, Allahim seni bana bagislasin diye.
Cok seviyoruz biz seni<3

Canim yavrusum, cok merak ediyorum seni. Saglikli olmani, bundan 7 ay sonra bizimle bulusmani oyle cok istiyorum ki. Hala korkuyorum, sana bisi olur diye. Seni hissedebildigim gunler bi gelse!


19.03.2014
Canim yavrum, bugun yine seni gorecegimiz bi gun. Icimde her turlu duygu var. Annecik cok stresli, ah bi gorse seni, iyi oldugunu bilse rahatlayacak biraz.Kaybolan gogus gerginligi, agrisi, anneyi cok stres yapiyor. Belki hic bir sey demek degil, bos yere uzuyorum seni. Ozur dilerim bunun icin yavrum. Anne demek, her saniyesini yavrusunu dusunerek gecirmek demekmis.
Seviyorum, seviyoruz seni bebegim.


2 comments:

seda said...

merhaba sevgi,
blogunu arada takip ediyorum ve bu konuda da yazdıklarının tamamını okudum.

2 yıl önce aynı şeyleri ben de yaşadım seninle ve tam anlamıyla stres topuna dönmüştüm bu üzücü olay dan sonra, öyle tüm hayatımı etkiledi işte evde alışverişte her adımımda aynı şeye odaklanmıştım, bu konuda satırlarca yazabilirim ama kısaca yazmak istiyorum seni boğmamak adına.

Lütfen stres yapmamaya çalış çünkü ben çok istememe rağmen yaklaşık 7 ay boyunca hamile kalamadım, ilaçlar, iğneler mi kullanmadım neredeyse tüp bebek yaptırıcak duruma gelmiştim ki yaşadığım yerde farklı bi kadındoğumcuya gidene kadar.önce kullandığım ilaçları kesti, güzel bir tatil yapmamızı ve hayatın tadını çıkarıp zamana bırakmamızı eğer olmuyorsa 5 ay sonra muayeneye gelmemi o zaman düşüneceğimizi söyleyerek beni gönderdi, ve tedaviye gerek kalmadı çoook şükür, allahım bize bağışlasın bir kızımız var,

kendine ve eşine iyi bak tatlım, allah size de nasip edecek inşallah ama sen rahat olmaya çalış, öpüldün

Kitap Eylemi said...

Öncelikle geçmiş olsun diyorum , Allah sabır versin , evlat henüz kucağına almamışsan bile çok kıymetli , yine de daha büyüklerini yaşamamanı temenni ederim.Gençsin, zamanla her şey düzene girecektir.İlk gebeliklerin %90'ı sebepsiz düşüklerle sonlanabiliyor, sonra hiç uğraşmadan hamile kalma olasılığı çok yüksek , doktor bir arkadaşım 6 ay beklemenin vücut için yeterli olduğunu söylemişti.Umarım bundan sonra her şey gönlünce olsun ...