Yildirimin iki kere dustugu yer

Son yazi 14 Temmuz'a aitmis.
19 Haziran ise hatirda kalan bir tarih.
Son adet tarihiniz: 19 Haziran
Ilk dusuk sonrasi 2-3 gun uzayan adet gunleri dolayisiyla dongum 30-31 gune cikmisti.
Yumurtlamam da 17. gun civarinda olmustu; sicaklik olcum ve takiplerime gore.
Yumurtalama sonrasi 10. gunden itibaren test etmeye basladim. Turkiye'den getirdigim ucuz testlerin keyfini cikarircasina...
14. gunde, adet gununden bir gun oncesinde, 19 Temmuz'da ilk 'gozlerime inandigim' cizginin belirmesi.
Yine ikinci cizgiyi gorduk!
Italya'da cumartesi gunu kan testi yaptirabilecegimiz ve sadece saat 9.30'a kadar yaptirabilecegimiz laboratuvarin kapisina dayandik. Sonuc pazartesi cikar dediler, ama ogle vakti cikmisti bile. BHCG: 129. Cok yuksek degil...Umut var, heves yok, ayaklarin yerden kesilmesi yok.
Pazartesi tekrarlanan test: 273. Deger ikiye katlanmis. Hala umut var, heves yok, ayaklar hala yerde.
Yapilmasi gerekenler var. Kan pihtilasmasi sorunum icin hemen harekete gecmeli. Buradaki doktorlara durum anlatilmali.
Diger hamilelikten daha az acemiyim. Nerelere gidecegimi biliyorum. El yordamiyla oradan oraya gidiyorum.
Hala zor. Aile doktoru tedaviyi kabul ediyor; ama iki gun sonra tatile cikacak, bana normal proseduru baslatiyor. Ama benim durumum normal degil ki!
Consultario denen kadin saglik merkezine gidiyorum. Henuz gebelik var demek icin cok erken diyorlar. HCG dusukmus! Bekleyeceksin. Ama sana burada bakamayiz, normal bir gebelik olmayacak, kontrol altinda olman icin hastaneye gitmelisin diyor.
Haydi hastaneye! Ilk doktor gorusmesi ve ultrasonu Eylul sonuna, 12. haftaya veriyorlar! Ama benim durumum farkli diyorum, daha onceden tedaviye baslamam lazim diyorum. Bir hemsire saviyor beni basindan.
Caresizce dolasirken, gozlerinde ilgi gordugum bir baska hemsireye yaklasiyorum. Yilin basindan beri basimdan gecenleri acikliyorum. Raporlarimi gosteriyorum. Kafasi karisiyor ve bingo! Beni oylece bir doktorun odasina sokuyor. Ve yine bingo! Doktor ingilizce ko-nu-sa-bi-li-yor! Durumumun kritikligini anliyor. Randevularimi one cekiyor. Ustune ustluk kan pihtilasma ignemin, Clexane'nin ilk dozajlarini yaziyor.
'Bir sey olursa, bu randevulari iptal ettirebilir miyim' diyorum. 'Niye olsun ki?' diyor. Kendimi gun boyunca ilk kez iyi hissediyorum.
Ama uzun surmuyor iyi hislerim.
Kahverengi akintim var. Hala yerlesmeden olabilir. Digerinde de olmustu. Korkuyorum.
Sol kasigimda surekli bir sey hissediyorum.
Boynum tutuk gibi, agriyor da. Sol tarafim.
Kolum agriyor. Yine sol tarafim.
Aklima olur olmaz fikirler geliyor. Ektopik mi?
Iki gunu o agrilarla, korkularla geciriyorum.
3. gun dayanamayip yine hcg yaptiriyorum; 807. Yukselisi normal gibi. Rahatlamaya calisiyorum.
Boyun agrim, tutukluktanmis. Yastik degisimi ve masajla geciyor.
Kol agrim kan alimlarindanmis. Kolum morarinca anliyorum.
Kasigimdaki hisleri, yuksek his anlama potansiyerlime bagliyorum.
Kahverengi akintilar var hala. Kirmizi degil ya, takmamaya calisiyorum.
Baska hic belirtim yok. Ne bulanti, ne gogus agrisi, ne uyku.
Italya'ya ailemiz geliyor tatile. Kafami rahatlatmaya calisiyorum.
Aklimda bir sey var; tatilden donuste 7 hafta olacak. Clexane icin kese gorununce baslamak gerekirmis. Tatilde ultrasona giremeyecegime gore, Clexane'e baslamak icin gec olmayacak mi? Belki de coraspirine baslamam gerek. Kafamdaki bu bulanikligi doktorumuzdan gelen baslayin Clexane talimatiyla dagitiyoruz. Tam 6. Haftaya girdigimizde.
Ilk kez kendime igne yapiyorum.
Ve ilk kez kahverengi disinda bir lekelenmem oluyor; pembe.
Kimse buna takilmasa da, icimdeki o ses durmak bilmiyor; bir seyler yolunda degil.
Sezlongda yatarken aklimda bu mu olmaliydi? Bilmedigimiz bir bolgede, bir yerde ultrasonu olan bir doktoru  nasil  bulacagiz. Ceviriyorum numaralari. Acan yok. Agustos basliyor, Italya'da her-kes tatile cikiyor. Umudu kesmisken, kim oldugunu bile arastirmadan, bir doktordan ertesi gune randevu aliyorum.
1 Agustos. Herkes tedirgin. Sabahi sahilde gecirecegiz. Ogleden sonra, 4'te doktora gidecegiz. Ogle yemeginde masamizin numarasi kocaman bi 13. O gun 13 ve Cuma'nin birlesimi. Bana ugursuz degil ki bu diyorum. Hevesim zaten kalmadi. Umudumu ayakta tutmaya calisiyorum.
Doktor ultrasonu calistiramiyor bi turlu. Yaslica bir amca. Calisti makine.
Ilk goruntu. 6. hafta goruntusu degil. Biliyorum. Umudumu sifirladim.
Doktor anlatiyor. 6. hafta icin kese kucuk, 4 hafta boyutunda. Ici de bos haliyle. Bir sure sonra dusuk baslar diyor. Zaten transvaginal yapilan ultrasonda da kan var. Italyan babacani bi amca. Anlatiyor da anlatiyor. Clexane de kanamani hizlandirmis olabilir ama devam etme diyor, kanamayi artirir. Kendiliginden dusecektir diyor. Bos gebelikle ilgili biraz bilgi veriyor. Ben de o 'birazi' biliyorum zaten. Kulaklarimda ugulduyor italyanca kelimeler, cumle yapamiyorum.
Giderken, doktor dusugun oluca haber ver diyor(!). Umarim gelecek sene gobekli goruruz seni burada diyor. Viareggio'ya bir daha gider miyim bilmiyorum. Ilkinde evlilik yildonumumuzde; ilk dusugu ve ardindan gelen zor bir doktora zamanini atlatmak icin gelmistik. Ikincisi de bu.
Ogrenmek, arafta kalmamak iyi. En azindan icimde ne oldugunu biliyorum diyorum. Sukur ki ektopik falan degil diyorum. Yine de buluyorum kapkaranlik icinden aydinlik noktalar.
Vucudumun potansiyelini bilsem bile beni hala sasirtiyor.
Ertesi gun kanamam basliyor.
Tatildeyiz, keyifler kacsin istemiyorum, normal yasantimiza devam edelim diyorum. Yuzum surekli gulmeli.
Surekli kramplarim yok.
Arada gelen keskin kramplarin parca dusmeleriyle alakali oldugunu biliyorum, kanitlarla destekliyorum.(kahrolsun bilim insani yanim!)
 Agir bir regl geciriyor gibiyim. Agrilarim bazi reglerimden bile az diyebilirim. Arada gelen kramplarim olmasa...
5-6 gun...Bitiyor kanama. Aynen regl gibi! Kahverengilerle devam ediyoruz.
Vucudum adet sonrasi vucudu gibi.
Noldu simdi, diyorum.
Bu seferde baska supheler basliyor. Hepsi dustu mu? Agrili olur diyorlardi, olmadi! Erken dusuk yaptigimdan mi? Goguslerim hamileyken bile acimiyordu, simdi niye acimaya basladi? Kasiklarimda da yine hisler var. Noluyor?
Kafam karisikken eyleme gecemiyorum. Hic bir sey yapamiyorum. Sanki bir turlu 'sonlandiramadim' bu gebeligi. Eksikler var kafamda.
Es idareyi aliyor kafam bu karisikliktayken.
9 Agustos.
Gidiyoruz kadin dogum acile. Daha once de gittigim yere.
Uzuyor beni orasi. O kadar hamilenin arasinda olmak uzuyor.
Elimdeki  'la mia gravidanza' dosyama bakip, pek de hamile gorunmuyorsun der gibi bakiyorlar.
Ilkinde o koridorda aglamistim. Es de yanimda degildi. Dosyamdaki ultrason fotograflarina bakip aglamistim.
Bu sefer aglamiyorum.
Cumartesi gunu sancilari gelmis hamilelerin, kalp sesi duyma makinelerinin arasinda oylece bakiyorum.
Doktora 7 aylik hikayemi anlatiyorum. Karisikligi, onun da kafasini karistiriyor. Belki de Italyancam kafa karistiriyor:)
Ultrasonu yapacak doktor. Ilkini de o yapmisti. Sevimli biri. Surekli 'canim' anlamina gelen 'cara' diyor. Ultrason goruntusune bakiyoruz. Kese yok. Regl sonrasi rahim goruntusu (Yok canim, o kadar da iyi bilmiyorum, eve gelince arastirmami yaptim, oradan biliyorum).
Gitmis hepsi diyor. Kanaman da durmus diyor. Test yapalim diyor. Idrar testi hala pozitif. Hcg'yi tekrarla, ultrasonu tekrarla diyor.
Cikiyoruz hastaneden.
Sonlandirdik. Artik bi kapanis hissedebiliyorum. Devam etmeliyim diyorum.

Yari yila sigan bir 9 haftalik gebelik sonlanmam, bir bos gebeligim var.
Aci aci gulumsuyorum.

Kismet.

Yildirim dusmesin ama artik buralara olmaz mi?

Karmakarisik

O gecmeyen gunler, sonra arkaya bakinca ‘nasil gecti ya!?’ denilen o 7 ay...

Gecmeyen gunler, o iki haftalik bekleme gunleri...Umuttan umutsuzluga salinma gunleri...

Aklin tek bir seyde olsa da, yapma zorunlulugunda oldugun isler isler; belki de iyi ki varlar...

Ya olmazsa’lar...

Olmazsa baska yollari var diye kabullenmeyi kabul edemeyenler...

Anlayaninin olmamasi...

Anliyorum ama onlari...Ben de tam anlamiyla anlayamiyorum yasamadigim durumlari; empati de bi yere kadar cunku!

Hamile kalirsam, kan pihtilasmasi sorunumu Italya’da nasil cozecegim endisesi...

Tabi bu arada, bahsettigim testler cikti; kan pihtilasmasi sorunum varmis ve hamile kalmam durumunda gunluk igne tedavim olacakmis...Bi derdim bu olsun!

Bu yapilan testler bir hayli masrafli ama eger dusukle sonuclanmis bir gebelik varsa (bir tane, iki tane fark eder mi?) yapilmasi erken teshis! Kim der ki ‘dur bakalim bi 2-3 dusuk olsun da sonra yaptiririz’

Daldan dala atlayarak biraz icimi doktum...Dokmem lazim...Beklemem gereken 4-5 gun var cunku onumde :/

Gelgitten cikis

'7’likler bitince, ya basa, ya da baska bi yola…' demistim. Basa dondum ben. Dusukten sonraki (bu arada 'dusugumden sonra' gibi sozler soyleyemiyorum, benimseyemiyorum o dusugu), ilk denememiz, hamileligi ilk denememiz gibi olmadi; tutturamadik.

Son 7'ligi Turkiye'de gecirdim. Hem de 3 tane hamilelik testiyle. Diger hamileligimde, yumurtlamadan sonraki 9. gunde ilk belli belirsiz cizgimi gorunce, bu sefer de 9. gunde test yaptim. Aslinda digerinde oldugu gibi 'icime dogmamisti' hamile oldugum ama yine de Turkiye'de coook ucuz olan hamilelik testlerinin cazibesine kapildim :P (Italya'da aldigim test fiyatina, Turkiye'de 5-6 test alabiliyorum!) Diger testleri de 1-2 gun arayla yapip, tek cizgileri gorunce umudumu kestim ve Italya'ya ayak bastigim an, tek cizgilerin sebebi kendini gosterdi. 

Uzuldum tabi ki... 

Lakin Turkiye'de yaptirdigim testlerin sonuclarini bekliyor oldugumdan, hayirlisi dedim...

Turkiye'deki doktor deneyimime gelince... Bu ayrica benim Turkiye'deki ilk kadin dogum uzmani deneyimimdi, daha onceki hamilelikle ilgisi olmayan deneyimlerimi saymazsak. Ankara'da arkadasimin adini verdigi, tesaduf uzerine annemin arkadasi olan, bilinen bir doktorun kapisini caldik, sayili Ankara gunlerimizde. Buradaki doktorumla iletisimimiz guzel olsa da, kendisinin oldukca genc olmasi bende ufak bir huzursuzluk yaratmisti. Ankara'daki doktorum oldukca deneyimli; bunu odasindaki onlarca bebek resminden anlamak mumkun :)

Hikayemi dinledikten ve burada yapilan testlerime, sonuclarima baktiktan sonra; bir dusugun hic bir ifade etmeyecegini soyledi ilk olarak, tip dilinde rastlantisal bir olay bu. Fakat, benim bebek istiyor olusum, 30 yasinda olmam (evet kabul ediyorum, cok gec bir yas degil!) ve dusuk hikayemin olmasi ile bunun bir daha tekrarlanma ihtimali endisesini ortadan kaldirmak icin bazi testleri yaptirabilecegimizi soyledi. Bazi testler dedigime bakmayin, bunlar bir hayli kapsamli testler; genel olarak, 3-4 dusukten sonra yapilan testler. 

Simdilik cikan sonuclar normal gorunuyor; folik asit stoklarimin ust sinirdan fazla olmasi disinda:) Ama daha onemli olan testlerin (kan pihtilasmasi, genetik gibi) sonuclari icin temmuz basina kadar bekleyecegiz. 

Ayrica, yaptigi muayenede buradaki doktorum dedigi gibi kistlerimin oldugunu da soylemedi; gayet temizmisim. Dolayisiyla, burada verilen Inofolic Combi yerine, normal folik asit almamin yeterli olacagini soyledi. Bu ay, yumurtlamadigim konusunda stres olmustum, her ne kadar 14. gunden sonra sicakligim hep yuksek seyretmis olsa da, yeterli CM'ye sahip olmayinca, telas yapmistim. Ama, sukur ki, sag yumurtaligim calismis! Hadi bakalim, sol kizim, sira sende bu ay ;)

Genel olarak doktor randevumu degerlerirsem: Insanin kendi insaniyla anlasmasi gibisi yok! Tabi doktorumun da oldukca guven telakki edici olmasinin payi var bunda. 

Simdi diger sonuclarin cikmasini bekliyoruz heyecanla.

Bir de yeni dongunun heyecani var. Umutlu bir heyecan. Duali bir heyecan...

(Bir sonraki yazi da, Turkiye'deki surec boyunca bebeklerle, hamilelerle imtihanim olsun:))

Gelgit

Hamile kalmaya calisirken yasamin 4 tane 7 gunden ibaret oluyor (ortalama olarak). Ilk 7, o dortluk icinde en etkisizi. Regl oluyorsun, onun bitmesini bekliyorsun, o kadar. Sonraki 7’lik onemli, fazlaca hem de. Aktivitenin tamami o 7’likte gerceklesiyor. Yumurtlama belirtilerini takip ediyorsun, baby dance aktivitelerini ayarlamaya calisiyorsun, stres oluyorsun, sinirli oluyorsun. Pirrr diye geciyor  o 7’lik. Son iki 7’likse tam bir bekleme iskencesi. Sicaklik olcumlerinden tut da, vucudundaki en kucuk bir segirmeye kadar her turlu belirtiyi degerlendirme, stres olma, umutlu olma, umutsuz olma, bosverme, bosverememe…Her duyguyu o iki 7’lige sigdiriyorsun.7’likler bitince, ya basa, ya da baska bi yola…

Belirsizlik icinde olmak cok zor. Umutsuz olmak cok daha zor. Hayatimin hic bir evresinden umutla bu kadar uzak kaldigimizi hatirlamiyorum. Ben ki hep kendimi pozitif dusuncelerle cevreler, kotuleri uzaklastiririm, bu defa yapamiyorum. Icimde hep bir korku, hep kotu bir sey olacakmis endisesi...Bir baska endise de, fazla hisli olmam ve o hislerin gerceklesmesi. Biri dusuyor aklima, “ya acaba soyle mi”, bi sure sonra oyle oldugunu ogrenyorum. 6. his de, aptala malum olur de, tesaduf de... Boyle olmasi, diger endiselerimin de gerceklesebilecegini dusundurerek daha da endiselendiriyor beni; fena donguye girdim.

Bazen daha cok yazayim icimi dokeyim diyorum, bazen kapan icine, bunu kendi icinde cozmelisin diyorum.

Gelgitlerden cok yoruluyorum...

2.Dongu

Yogun bir donemdi su son bir kac hafta. Doktora derdi, diger dertlerimin uzerini kapatti. Ama , unuttum, hic dusunmedim desem yalan olur; hep aklimin bi kosesindeydi.

30 Nisan’da doktora gittim; fiziksel olarak her sey yolunda mi diye... Tahlil sonuclari da cikmisti: bir dolu tip terimi (hem de Italyanca) arasinda secip anladiklarim beni korkutsa da, doktor dusuge neden olmus bir sebep olmadigini soyledi. Polikist bende de varmis; ama sendromsuzmusum. Tip dunyasi da bu konuda ikiye ayriliyormus: polikistin olmasi demek sendrom olmasi demek degil diyenlerle, polikist oldugu surece sendromu da olacak diyenler. Benim doktor ilk akimda. Zira duzenli dongulerimin olmasi, cok agrili olmamasi, kilo sorunu, killanma gibi problemlerimin olmamasi bana da sendromlu gibiymisim gibi gelmediJ

Doktorum cok genc, benden sadece 3 yas buyuk! Bu beni tedirgin ediyor ama cok da dert etmemeye calisiyorum. Normal bir surec gecireceksem bundan sonra, doktorun tecrubeli olup olmamasi degil, ilgisi, benimle iletisimi onemli.

Neyse... Doktor iki dongu daha beklememizi tavsiye etti. Ben +/- 1 dongude anlastim (kafamdaJ). Ayrica hem folik asit destegi, hem de polikistlere etki edecek Inofolic Combi’yi (http://www.inofolic.it/drupal/?q=en) verdi. Sitesinde verilen bilgiye gore; myo-inositol ve folik asit karisimi olan bu ilac, hormonal ve metabolik duzensizlikleri iyilestirip, donguleri duzenliyor ve fertiliteyi artiriyor. 3 kutu kullandim simdiden; gunluk iki kapsul olarak.

Peki simdi neler oluyor?

Alarm kurmus gibi 28 gunde baslayan ilk donguden sonra, ikinci dongu oyun oynuyor benimle! 3 gun gecikti. Hamilelik ihtimali yok. Sicaklik olcumlerime gore zamaninda yumurtlamistim ama degerlerimi FertilityFriend’e girdigimde bana baska bir yumurtlama gunu verdi, dongunun 22. gunu. Durum boyle olunca, dongum 28-29 gunden, 36-37’ye cikmis gibi gorunuyor.  Tam bir belirsizlik icindeyim, hic hoslanmiyorum. Cunku tez canliyim! Cunku bu dongu bitmeli ki yenisi baslasin! Cunku artik tekrar gemiye binmek istiyorum! Boylelikle neyin ne oldugu biraz daha belirginlesecek.  Bunlari soyledikten sonra da kendimi sabirli olmak icin telkin ediyorum; sabirli, sakin, rahat…Umarim!


update (ayni gun itibariyle): vucudumun oyununu anladim; onun icin post yapip, ilgimi ona odaklamami istiyor. Sonuc: yeni dongum basladi, hayirli olsun J

Karar

Bir baska karar asamasindayiz...
Dusukten sonra bir adet dongusu gecti, bitti.
Simdi ne yapmali? Beklemeli mi, yoksa hemen harekete gecmeli mi?
Hazir miyiz? Hazir olmak ne demek?
Vucut hazirligi mi? Mental hazirlik mi?
Vucudumun sanki hic bir sey olmamis gibi 28 gun sonra dongusune girmesi, bazal vucut sicakliklarimin olmasi gerektigi gibi olmasi (evet, olcmelere basladim) bana bir isaretmis gibi geliyor: 'Hazirim, hadi!'.
Hayat'in ne hissettigini biliyorum. Hayat, benim temkinli Hayat'im. Biraz daha iyileselim istiyor, garantiye almak istiyor.
Bense; gemiye tekrar binmenin heyecaniyla, 'ya yine olursa' korkusu arasinda gidip geliyorum.
Vucudumun verdigi sinyalle hemen baslamak istiyorum. Korkmanin sonu yok. Bu ay korksak, gelecek ay gececek mi korkumuz? Ya da hamile olunca? Ya da bebegimizi kucagimiza aldigimizda? Korkunun sonu yok iste...

Karar asamamiz carsamba gorecegimiz doktor ve (insallah!) cikacak olan sonucla belki biraz daha kesinlesecek...

Karar yine kaderde, karmada...'Kismet' de diyeyim de burda o eksik kalmasin :)

Dongu

Evet tekrar donguye girdik...Hem de alarm kurmus gibi, tam 28. gunde. Dort gun icinde hcg nasil sifirlandi? 'Hcg sifirlandiktan sonra 1-2 hafta gecer, ancak regl olunur'lara ne oldu? Bilmiyorum bunlari. Ama vucudum beni sasirtmadi. Bundan 1.5-2 hafta once yumurtlama belirtilerimi fark etmistim ama hcg'nin hala var olmasi suphe dusurmustu icime. Hatta bayagi uzulmustum ama vucudum beni uzmedi. Tesekkurler vucut, odullendirecegim seni :)

Bir de, okuduklarima gore dusukten sonraki ilk regl bir haylu agir geciyormus. Sukur ki, henuz normal agrilarda seyrediyorum, majezik'e bile gerek kalmadi:)

Regli olduguma bu kadar sevinecegimi hic dusunmezdim!

Geriye donus...

Bir ileri bir geri yapiyorum...
Bugun ellerim titreyerek, bilgisayarimdaki ani dokumanini actim. Hani su hamileyken her yere yazdigim anilardan birini...


Vucudum o hamilelik hormonunu salgilamaya basladigindan itibaren (henuz bilmezken bile), zaten guclu olan hislerim daha da guclendi.
Sosyal aglardan tanidiklarim arasinda hamile olanlari bir bir tespit ettim mesela(bu telepatik olabilir:P)
Her seyden ote vucudumdaki her seyi inanilmaz hissettim...
Test yaptigimda ne kadar sasirsam da, vucudumda bir seyler dondugunu 3. haftada hissetmistim. O uykudan uyanmalar, ruyalar, mide yanmalari...
Ve ne yazik ki, hamileligimi kaybederken de hissettim...Bir gun uyandigimda, o gece hic uyanmadigimi, hamilelikten beri ilk kez cok iyi uyudugumu fark ettim. O cok iyi uyku beni hic iyi hissettirmedi.
Ertesi gunlerde goguslerimin agrisinin geceleri beni uyandirmamasi...'Ah keske aciyla uyansam' yakarislarim...
Iste o zamanlarda, anilara bunlar dusmus...

17.03.2014

Tatli bebegim,

9. haftamiza girdik. Bu haftanin 5. Gununde doktora gidip seni gorecegiz. Cok heyecanliyim, cok telasliyim.

Gecen hafta, cok da fazla olmayan hamilelik belirtilerim bir geldi bir gitti. Ayni sekilde annecigin halet-i ruhiyesi de... Goguslerimin acimasi ve buyumesi en belirgin hamilelik belirtimdi. Ozellikle geceleri aciyordu. Ama gecen hafta bazi geceler acimadi, ben o gecelerin sabahinda, gunduzunde endiseli, uzgun gunler gecirdim. Ertesi gece, tekrar goguslerim acimaya basladiginda, o gunum super enerjik gecti. Artik eskisi gibi cok uykulu da olmuyorum. Yani oluyorum ama uyumak isteyecek kadar degil.

Bugun gece yine goguslerim acimiyordu. Biraz mide bulantim var o kadar.

Bebegim, senin saglikli olmani cok istiyorum, surekli dua ediyorum, Allahim seni bana bagislasin diye.

Cok seviyoruz biz seni<3

Canim yavrusum, cok merak ediyorum seni. Saglikli olmani, bundan 7 ay sonra bizimle bulusmani oyle cok istiyorum ki. Hala korkuyorum, sana bisi olur diye. Seni hissedebildigim gunler bi gelse!

19.03.2014

Canim yavrum, bugun yine seni gorecegimiz bi gun. Icimde her turlu duygu var. Annecik cok stresli, ah bi gorse seni, iyi oldugunu bilse rahatlayacak biraz.Kaybolan gogus gerginligi, agrisi, anneyi cok stres yapiyor. Belki hic bir sey demek degil, bos yere uzuyorum seni. Ozur dilerim bunun icin yavrum. Anne demek, her saniyesini yavrusunu dusunerek gecirmek demekmis.

Seviyorum, seviyoruz seni bebegim.

24 gun

Ogrenmemizin uzerinden 29, operasyon gecirmemin uzerinden 24 gun gecti. Gecen haftaya gore daha mi iyiyim? Ya da dune gore. Hayir! Gitgellerim oyle cok ki! Asama kaydettigimi sandigim anda, bir anlik (gercekten bir anlik, saniyeden kucuk bir an) bir hissiyat degismesi, beni bambaska bir Sevgi yapiyor. Dunya umrumda degil o an. Devekusu gibi kafami kuma gomup kalmak istiyorum saatlerce. Ama baska bir an gelip, beni oradan cikariveriyor.

Bir hedef koydum kendime, her gunume mutluluk veren bir seyi fotografliyorum. (http://100happydays.com/)

Bazen gun boyu hic bir sey olmayabiliyor, yataga yatip, yarin mutlu bir sey olacak diye uyumaya mutlu oluyorum.

Bazen birden fazla mutluluk da olabiliyor. 

Kismet.

Biraz bu gunlerin nasil gectigi hakkinda konusasim var. Benim gibi 4'te 1 olan bir kadina bir avuntu olur diye. Cunku ben ariyorum oyle bir avuntu. Sanki 4'te 1 degilim de, milyonda bir gibiyim. Herkes hamile kalabiliyor, herkes saglikla cocugunu kucagina alabiliyor gibi. Bunun bir aciklamasi var; mutluluk paylasiliyor, acilar gizli kaliyor. Cunku dusuk yapan kadin suclu, lanetli, beceriksiz, hic bir sey paylasmaya hakki yok!! Ah kadin olmak! Zaten bu surecin belli bir evresinde o sifatlari kendine konduruyor kadin, birak da O kondursun, baskasi degil. Yasasin acisini istedigi gibi.

Konudan konuya...

Bugun 24 gun sonra kan testi yaptirdim. Hala betahcg var bunyemde. 24 gun sonrasinda 50mUI/ml... Azalsin istiyor insan. Bir an once bitsin, bir an once 'normal' hissedeyim istiyor. Tekrar denemelere baslayayim istiyor.
Cunku bir kez o gemiye binince, artik inilmiyor...

Yasantiya donus...1

31.03.2014...Bugun her seyden sonra ilk kez ise gittim, bisiklete bindim. Hala ilac kullandigim ve arada agrilarim, kanamalarim oldugu icin oldukca endiseliydim. Surekli karnimi tutuyorum, o iki ayda nasil da alismisim!
Insanlar ne biliyor, ne dedikodular donuyor bilmiyorum...Turk olsalardi bi nebze anlayabilirdim ama simdi bir sey diyemiyorum. 'Nasilsin, daha iyi oldun mu diyorlar', gozlerim dolmadan, sesim titremeden 'iyiyim' demeye calisiyorum. Hic kimseyle muhatap olmak istemiyorum....

Ilk anilar...

Sonunda icimize sinen bir doktor randevusu ayarlayabilmistik. Kendi dilini konusamamak cok kotu bir his...Ben mizmizlanmaya basladim bile. Es, doktorun Ingilizce de konusabildigini soyleyip beni rahatlatiyor...
Lakin ilerlemeyen zaman o rahatligimi alip goturuyor! Gel hadi 6+3!
Cok sirin bir gunluk aldik kitapcidan...Ona da yaziyorum, bilgisayarimda hazirladigim bir baska gunlugume de...Telefonuma da not aliyorum...Evde de her yerde not defterlerim var. Hislerimi kacirmamak, her animi yazmak istiyorum...
Misal;

20.02.2014

Bebegim, dun gece cok buyuk bi agriyla uyandim, ne agrisi oldugunu anlayamadim bile. Tuvalete kostum, cok terlemistim, orda sogudum, usudum, midem bulandi ama her seyden onemlisi sana bir sey olacak diye cok korktum. Allahima sukurler olsun kanamam falan olmadi.

Karnimda gun boyu duran tuhaf bi agri vardi. Aslinda hamile olmasam pek onemsemeyecegim bi agri. Gaz agrisi gibi. Biraz da sol tarafimda vardi, onu da yatis seklime bagliyorum. Cunku hamileyken sol tarafa yatmak gerekirmis, sana daha iyi besin gitsin diye. Benim hic aliskin olmadigim bi yatis sekli ama olsun sen yeter ki iyi ol <3

Bugun yine bi hayli uyudum. Uyumak iyi geliyor, agrim varsa gidiyor, enerji depolamis oluyorum.

Senin iyi oldugunu biliyorum. Gelecek hafta iyi oldugunu ogrenmek icin ultrasona gidecegiz insallah J

Seviyorum seni bebegim…

24.02.2014

Minigim,

6. haftamiza bugun basladik, biraz korkutan bir kahverengi akintiyla.Sabah 5bucukta uyanip, tuvalete gidince fark ettim. Uyuyamadim, ordan burdan okudum biraz. Kana donmedigi surece, agrim olmadigi surece onemli bir sey olmadigina inandirdim kendimi. Sonra onun bazi kasilmalardan kaynakli bir lekelenme olduguna karar verdim. Yine de tedbir elden birakmayip, okula gitmedim, bisiklete binmek, otobuse binmek istemiyorum.

Yine kendimi yokladim, goguslerim fazla acimiyormus gibi geldi, huylandim. Sonra hala dolu ve gun icinde gitgide acidigini fark ettim. Bolca suyumu ictim, bolca tuvalete gittim. Ogle yemeginden once, meyve puremi, findiklarimi yedik. Ogle yemegi olarak babamizin dun hazirladigi et ve pilavi yedik, yaninda ayranla. Yerken dedim ki, hala bulantim yok, maasallah! Sonra bi uyku bastirdi, zaten surekli yatasim var. Kahvesizlikten mi, yoksa tamami hamilelikten mi bilmiyorum. Uykudan kalktim, midem bulaniyor, basim donuyor gibi. Zaten benim icin biri digerinden bagimsiz degil.

Carsamba ogleden sonra gorusecektik seninle ama gorusmemizi bir sonraki gune tasimak durumunda kaldik. Babacik cok uzuldu ama sorun degil, hamilelik bize, ozellikle bana sabirli olmayi ogretecek. Umuyorum ki persembe oglen, senin o miniminicik kalbinin pit pitlarini duyacagiz melegim. Ah seni oyle cok seviyoruz ki!

26.02.2014

Miniminim, biricigim,

Dun yine annecigim of puf gunlerinden birindeydi. Nerde benim hamilelik belirtilerim, neden hamile gibi hissedemiyorum, minigim iyi mi diye dusunceler icinde debelenip durdu. Zira goguslerinin acisi gecmis, yemek yemesinde bir problem yoktu. Gece 4’te tuvalete uyandiginda goguslerinin hiic acimadigini gorunce aldi mi bi korku, bir endise. Bunlarin uzerine, endiselenmemeliyim, stres olmamaliyim diye yeniden bi telas oldu mu? Yardimimiza kim yetisti? Tabi ki biricik babamiz. Bugun toplantisi olmasina ragmen, uyandi, konustu, sakinlestirdi, sevdi bizi. Sonra annecik 1-2 saat daha huzurluca uyuyabildi. Kalktigimda cok daha iyiydim. Sabah kahvaltisi sonrasi yine biraz bulantim vardi. Ama bunun hamilelik bulantilari mi oldugunu henuz anlayamadim. Simdi iyiyim, mutluyum, umutluyum, pozitifim. Yarin seninle gorusecegimiz icin cok cok heyecanliyim. Bunu yazarken saat 11.50, neredeyse 24 saat sonra gorecegiz seni, cok sevdigimiz minigimiz <3

Bebegim, 13.14 itibariyle yine yaziyorum. Cok tatli ve dusunceli bir minik oldugunu biliyorum. Annecigim hormonlarim dusuyor diyerek uzulmesin diye, bana bi hamilelik bulantisi ugrattirdin. Kusmadim ama midem bostu ondan sanirim. Belki de ‘Annecigiiim ben aciktim’ demek istemissindir <3 Ben kiyamam sana… Hemen hazirliyorum yemegimizi biricigim. Annecigin kocaman sever, oper seni ;*

Ilk zamanlar...

O CIFT CIZGI!
Her duygunun had safhada yasanmasina neden olan o basit iki cizgi! Belli ki o kadar basit degil...
Cok mutluyuz...
Cok heyecanliyiz...
Cok saskiniz...
Cok korkuyoruz...
Cok mutluyuz...

Icimde bizden bir parca ve kelebeklerin oldugunu ogrendigimiz ilk sabah... Can es kalkmis bana ilk hamile kahvaltisi hazirliyor. En dengelisinden...Proteini, kalsiyumu, vitamini... Acaba bu peyniri yiyebiliyor muyuz? Peki bu yogurdu? Ya pastorize degilse? Olur mu canim! Meyveleri iyi yikamak lazimmis. Yumurta hep en katisindan olmali. Of sut icmek lazim. Ama sut bana sivilce yapiyor. Amaan sivilce kimin umrunda, koy, icerim!
Peki simdi ne yapmali? Once nereye gitmeli? Aile doktoru? Hastane? Laboratuar? Off Italya'da isler nasil yuruyor? Nasil ogrenecegiz? Bu heyecanla ise mi gidilir? Toplantiya mi gidilir. Of puf!

Sonrasi aile doktoru...Istenen testler...Kan testiyle henuz onaylayamadik. Laboratuar sadece sabah 10'a kadar mi acik?!!

Ikinci gun...Hemen laboratuar...Kan, idrar testleri...Bak yahu doktora beta-hcg istememis! Kendimiz yaptiralim. Sonuclar aksama cikarmis. Bu Italyanlar insani catlatir!
Saat 17.30... Beta-hcg 456. Referans degerlerden dusugum, ama arkadasim normal oldugunu soyledi. Doktora gidiyorum... Doktor da normal oldugunu soyledi. Bu konuyu telas yapmamaya calisacagim...
Bir doktor bulmali...Ultrasona girmeli. Doktorumun gonderdigi hastane ilk ultrason ve kadin dogum randevularimi Nisan basina veriyor! Biz Subat'in ortasindayiz! O zaman 11 haftalik olacagiz! Boyle sey mi olur? Bir doktor bulmali...

Bulduk bir tane...6. hafta ortasi icin randevu aldik. Kalbim agzimda, iki hafta sabretmem lazim...Interneti okumamaya calisiyorum. Ama simdiye kadar okuduklarimla, kafamda dis gebelikler, bos gebelikler, riskler ucusup duruyor.

Cok belirgin hamilelik belirtilerim yok. Midem bulanmiyor. Normalmis, henuz baslamazmis. Sadece mide yanmam var. Yemek saatlerimi duzgun ayarlamaya calisiyorum. Goguslerim aciyor ve buyuyor, onu hissedebiliyorum. Cok uykuluyum. Ise gitmiyorsam, gun icinde mutlaka sizip kaliyorum. Cok cok tuvalete gidiyorum; 2.5lt su icmemin etkisi! Uykularim cok bolunuyor. Ruyalar, tuvalete gitme, yatis seklim...Sol tarafimda yatmaya calisiyorum, sonraki aylarda yapmam gereken oldugundan. Bu zorluyor! Cunku ya sirt ustu yatarim, ya da saga...Ama alisirim, yaparim ki bunu. Icimdeki o minik isterse hayatimdaki her seyi degistirebilirim!

Ilk TWW

Ilk TWW yani Two Week Wait yani Iki Hafta Beklemesi...
Zamanin hic gecmedigi iki hafta... Sonra birden bir vurusla biten iki hafta.

Hala sicakligimi olcmeye devam ediyorum. Ortalamamim hep ustunde seyrediyor. Normal olan da bu. Ve ben tum duyularimla vucudumu dinliyorum, tamamen vucuduma odakliyim. Gun be gun yaziyorum tum belirtilerimi.

4DPO'dan sonra hemen bir ilginc durum gozume carpiyor. Uyku duzenim alt ust oldu! Surekli manyak ruyalar goruyorum, surekli erken uyaniyorum. Sicaklik olcumlerimi 'BBT adjuster'la duzeltmeye calisiyorum.

7DPO'da, beklenen yerlesme gunu, sicakligim dusuyor. Deli gibi internetteki tum bilgileri soguruyorum. Belirtilerimi karsilastiriyorum. Okuyorum, okuyorum, okuyorum. Aklimda sadece o gecmek bilmeyen iki hafta var. 9 DPO'da dayanamayip, ilk hamilelik testimi yapiyorum. Beklenen adet gunume daha 6 gun varken! Cok cok cok silik bir cizgi. Bakiyoruz esimle, var mi yok mu bilemiyorum. Fotografini cekip, foto duzenleme programlarinda renklerle oynuyoruz. Var bir cizgi, cok silik; silikligine ragmen koca bir umut yeserten...

Testen hemen sonra kahverengi akintilarim oluyor, iki gun. Yerlesme lekelenmesi mi? Haydi tekrar internet bilgi havuzuna...
Sakin kalmaya calisiyorum. Kafami baska olaylara odaklamaya... Cok zor. Ders, is, guc, alisveris, dunya meseleleri...Hic bir sey gozumde yok. Alisveriste bile indirimdeki hamilelik testine odakliyim. Hemen sepete!

11DPO'da o sepetteki test sabahin korunde bana rahatsizlik veriyor. Uyandigim gibi, ilk idrarimla testi yapiyorum. Uykulu gozlerle bekliyorum gereken sureyi. Ikinci cizgi yok, yeseren umudum kahverengiye donuyor. Gidip yatiyorum. Bi kac saat sonra uyaninca, teste ikinci cizgiyi goruyorum ama bunun gecerli bir cizgi olmadigini bilecek kadar cok okumustum. Gicik test diyorum!

Adet olma haftasi geldi. Son bir kac gun. Heyecanliyim. Ne yesem yanma yapiyor, sanki sindiremiyorum hic bir seyi. Hemen bakalim, yanma (heartburn) bir belirti miymis? Of be kizim birak artik, rahatla hadi biraz!

Bekleyecegim adet gunune kadar diyorum can ese. Bunu dememin uzerinden 24 saat gecmeden, 'hadi isten gelirken bi test al' diyorum. 'Sen benim hep sansim oldun simdiye kadar, belki aldigin test de sans getirir'diyorum.

Misafirimiz var o aksam. Idrarimi da tutmaya calisiyorum. Cay, su, bir kac saatlik idrar, gecmeyen zaman, gitmeyen misafirler.

Kari koca hemen testin basina. Islemi baslatiyoruz, gerekli sureyi bekliyoruz. Sirtim donuk, ese sarilarak...
Sure doldu...
Ilk CIFT CIZGImiz.
Ilk en belirgin CIFT CIZGImiz.

Ne yapacagiz diyoruz?
Cok saskiniz. Cok istemisiz. Ama hic beklememisiz. Bu ne yaman celiski!

Hemen ardindan, ben ortaligi toplarken, koca kisim hala banyonun ortasinda, testin icinde cikan kagidi okuyor, cift cizgi ne demek, nasil yani diyor. Benden daha saskin :)

Yatiyoruz. Uyuyamiyoruz. Hatta uyuyamayan es, o heyecanla istahlaniyor, evimizin ilk asermesi babamiz tarafindan gerceklesiyor. Babamiz! Annemiz! Baba! Anne! Biz?

O mutlulugu hala hissedebiliyorum...

Ilk adim...

Hamileligi aklimiza sokmamiz, 2013 yazi ortasi itibariyle olmustu. Hatta evlilik yildonumumuze denk gelmisti. Ilk kez ve sayiyla-yaziyla 1(bir) kere denemeden sonra hamile kalabilecegimize inanan tecrubesiz 4 yillik evli halimiz pek komikti. Hatta ertesi gun hapi bile almaya kalkismistik. Sonrasinda, her aya sayiyla-yaziyla 1(bir) kere sans verelim mi demistik. Lakin bilmedigimiz bir sey vardi! Ozellikle de benim bilmem gereken ve bilmedigim. Ayda sadece bir kere yumurtlayabiliyordum, o yumurtanin da, bebege donusmesi icin cok kisa bir sure vardi. Peki o zaman biraz arastiralim. Hadi internet goster gucunu! (Research mode on!)

Yaz aylari oldukca verimsiz gecti. (Zaten alti ustu iki ay!) Cogu zaman ya gezmelerdeydik ya da Turkiye'deydik. Sonbaharda bir sure ayri kaldik, iki verimli donem kacirdik. Sonbaharin sonuna dogru birbirimize ve dogal habitatimiza kavusmustuk, lakin onumuzde akademik engeller vardi. Evden bi PhD cikacakti. Bu karmasa ortaminda, o stresli halimizle hamile kalma aktiviteleri bir yana itelenmisti. Geldik mi kis aylarina? Haydi bu seferde Christmas tatili icin Turkiye'ye. Turkiye demek 'no baby dance' demek.

2014'e gelmistik bile. Madem Turkiye'deyiz, bir kac saglik kontrolu yaptiralim dedik. Bir genel kan, idrar taramasi yaptirdik. Daha onemlisi, hamilelikte oldukca onem arzeden agiz-dis sagligina el atalim dedik. Orada bir hayli yol kat ettik. Hatta doktorumuzla, 'bizim hamilelik planlarimiz var, Italya'ya donecegiz, o yuzden ne kadari yapilabiliyorsa yapalim' dedik. Boylelikle bir sonraki islemleri, hamileligin ilk uc ayindan sonraya birakabilecektik.
Turkiye'den donmeden yapabilecegimiz onemli bir sey, hamilelik kararimiz icin bir doktorla gorusmek olabilirdi, ama yapamadik. Artik Italya'da baslariz dedik.

Ocak ortasinda, Turkiye'den dondugumde 2014'un ilk reglini oldum.

Hani, yaz aylarinda baslattigim bir internet arastirmasi vardi ya, hadi bakalim o meyvelerini versin dedim.
Aklima en cok yatan, sonuclarini merak ettigim sey, bazal vucut sicakligi olcme yontemiydi. Reglimin son iki gununde basladim ve tum ay vucut sicakligimi olcerek, yumurtlama gunumu belirleyecektim. Bunun icin telefonumdaki bir uygulamayi kullandim, ki o uygulamayi daha once regl gunlerimi belirlemekte kullaniyordum.
Esasen vucut sicakligi olcmeye Aralik'ta baslamistim ama tamamiyla yanlis yapiyormusum. Buradaki en onemli olgu, vucudunuzun tum gun boyunca en dusuk sicakligini saptamak. Bunun icin uyku saatlerimi duzenledim. Erken yatmaya gayret ettim. Boylelikle derin uykumu alip, kesintisiz en az 4 saat uykudan sonra sicakligimi olcecektim. Termometrem hemen yatak bas ucumda oluyordu. Alarm kurup her gun ayni saatte sicakligimi olcmeye calisiyordum; yataktan hic kalkmadan, neredeyse hic hareket etmeden. Tabi ki arada aksamalar oluyor. Gece tuvalete gitmeler, uyku bolunmeleri...Bu durumlarda en az 4 saat uyumussam, o sicakligi olcup not ediyordum, diger gunlerle ayni saatte olmasa bile. Ayrica, bazi sitelerde bulunan 'BBT adjuster'larla bu sicakliklar, saate gore modifiye edilebiliyor.

Yumurtlama gunu, ortalama uzunlugu 28 gun olan bir dongude adetin ilk gununden 14-16 gun sonra olmasi bekleniyor. Benim dongulerim zaman zaman degisse de ortalamada 29 gundu. Ayrica vucudumu fazlaca dinleyen biri olarak, yumurtlama gunlerinde vucudumdaki degisiklikleri hissedebiliyordum. Bel agrisi, kasiklarimda kucuk kramplar, huzursuzluk, hatta sivilce. Bunlara ek olarak, akintilarimi da kontrol edip en verimli akintimin oldugu gun ile yumurtlama gunumu cakistirmaya calisiyordum. Ve bu arada, hamilelik konusunu benim kadar ciddiye almayan, her detayi incelemeyen, stres yapmayan (!!!) kocami da bir hayli boguyordum. Vay efendim ne kadar da rahatmis! Yoksa bebek istemiyor muymus? Neyse bir gun, tam ise gitmek icin evden cikarken kendisine bolca surat yapip, ise gec gitmesi pahasina, 'bebek yapcam ben ya' diyerek icimi doktum, O da her zamanki sakinligiyle beni yatistirdi. Stresim biraz azaldi...

13. gun civarinda sicakligim hala ortalama sicakligimda seyrediyordu. Yumurtlamadan once biraz dusup, sonra birden yukselmesi gerekiyordu. Henuz bunu gozlemleyemedigim icin biraz stres olmustum. Yoksa yumurtlamadigim bir regli mi geciyordum? Hem de hamile kalmak icin ilk ciddi calismamiza basladigimiz ay! Bu stres haliyle, uyku duzenim dolayisiyla sicaklik olcumum de sasirdi. Ve ben o sicaklik dususunu yakalayamadim. Adetimin tam 17. gununde sicakligimda ciddi bir yukselis oldu. Bu da yumurtamin salindigi anlamina geliyordu. Cok sansimiz kalmamisti, yine de elimizden geleni yaptik. Artik su meshur 2 haftalik bekleme sureci basliyordu. Artik benim icin gunler Pazartesi, Sali degil, DPO'du yani Day Past Ovulation yani yumurtlama sonrasi gun...

Ilk aci

Bu blog, merakli bir kadinin, merakli bir anneye donusumunun hatirasi olmak adina acildi...

Peki noldu? 

Merakli annemiz, ilk bebegini, ilk annelik duygusuyla beraber dun ugurladi...